تنهاییم اصیل است

واصالتم به جغدهای آواره شهر سوختگان میرسد

تنهایی مرا تو درک نخواهی کرد

سایه ام بر روی هیچ دیواری نیست

انزوای من اصیل است و بی سایه

ناله های مرا از دورترین بیشه دنیا گوش کن

ناله هایم تلخ است

پر از تنهایی

بغض تنهایی من را تو نخواهی فهمید  

من سراپا بغضم  

هیچکس را فراموش نکردم

اما خود فراموش شدم.